O rozwoju endokrynologii
Claude Bernard położył wielkie zasługi dla rozwoju medycyny, przede wszystkim dla endokrynologii. Ten francuski patolog, fizjolog i lekarz urodził się w 1813 roku. Jego pierwsze odkrycia dotyczyły trawiennych właściwości trzustki. Jednak jego największym osiągnięciem było odkrycie w 1855 roku glikogenu. Glikogen jest cukrem złożonym, który zbudowany jest z glukozy. Glikogen występuje przede wszystkim w mięśniach i wątrobie. Glikogen zużywany jest podczas głodu i pracy mięśni. Przeprowadzając badania nad czynnością wątroby, Bernard odkrył, że wątroba wydziela nie tylko żółć, ale także jeszcze dodatkową wydzielinę, która jest dostarczana bezpośrednio do krwi. Mimo że Bernard tak ich nie nazwał, to jednak właśnie odkrył hormony. Badania, które prowadził dały podstawy do narodzin i rozwoju endokrynologi. Endokrynologia jest nauką o gruczołach wydzielania wewnętrznego, o hormonach, które te gruczoły wytwarzają oraz o chorobach, których przyczyną są zaburzenia czynności właśnie gruczołów wewnętrznych. Dziś endokrynologia zajmuje się leczeniem chorób tarczycy, przytarczyc, nadnerczy. Endokrynologia dzisiaj to również uzupełnianie niedoborów hormonalnych w okresie menopauzy u kobiet. Medycyna zawdzięcza Bernardowi nie tylko odkrycie hormonów, ale także nerwów naczyniowo-ruchowych, czyli nerwów, które powodują zwężanie i rozszerzanie naczyń krwionośnych, a tym samym regulację temperatury krwi.
