Największy lekarz starożytności
Największym lekarzem starożytności był Hipokrates. Jego znaczenie dla rozwoju medycyny było tak duże, że po dzień dzisiejszy nazywany jest ojcem medycyny. Hipokrates był głównym przedstawicielem słynnej szkoły lekarskiej, która znajdowała się na jego rodzinnej wyspie Kos. Sztuki lekarskiej nauczył go ojciec. Swoją wiedzę pogłębiał odbywając podróże do Aten i Tesalli. Poznanie nauki Hipokratesa i jego uczniów było możliwe dzięki zachowaniu się zbioru 53 pism medycznych, które zostały napisane w języku jońskim. Pisma te noszą tytuł „Dzieła zbiorowe Hipokratesa”. Wśród tych 53 pism największe znaczenie mają 3: „Aforyzmy”, „Prognozy koskie” oraz „Przysięga”. W „Prognozach koskich” Hipokrates zawarł całe swoje doświadczenie, które zdobył jako lekarz. „Przysięga” to aktualny do dzisiaj kanon etyki lekarskiej. Naczelna zasada Hipokratesa brzmi: Primum non nocere, czyli Przede wszystkim nie szkodzić. Dzieła Hipokratesa po raz pierwszy zostały wydane drukiem w roku 1525. Zdaniem Hipokratesa w organizmie człowieka istnieją 4 soki: krew, śluz, żółć oraz czarna żółć. O temperamencie człowieka ma decydować przewaga jednego z tych 4 soków. Równowaga pomiędzy nimi oznacza, że człowiek jest zdrowy, zaburzenia świadczą o chorobie. Hipokrates po raz pierwszy oparł medycynę na racjonalnych zasadach. Odrzucił między innymi powszechny w owych czasach pogląd, że choroby psychiczne wywołują demony. Tłumaczył je chorobą mózgu.
