Jeden z pionierów medycyny
Jednym z pionierów medycyny był William Harvey urodzony w 1578 roku. Jego odkrycia zapoczątkowały współczesną naukę o fizjologii krążenia krwi. Naukę medycyny rozpoczął Harvey mając 16 lat. Został jednym ze stypendystów uniwersytetu w Cambridge. W XVI wieku studia medyczne w Cambridge miały przebieg czysto teoretyczne, w celu pogłębienia swej wiedzy około roku 1600 Harvey wyjechał do Padwy, gdzie pogłębiał swoją wiedzę medyczną u słynnego anatoma Fabriciusa ab Aquapendante. To właśnie wtedy był świadkiem przeprowadzanych sekcji zwłok i to właśnie podczas pobytu w Padwie w jego głowie zaczęły krążyć myśli o budowie układu krwionośnego. Jego mistrz i nauczyciel Fabricius ab Aquapendante odkrył zastawki żylne. Po powrocie do kraju Harvey prowadził praktykę lekarską w szpitalu w Londynie, a następnie został wykładowcą anatomii i chirurgii w Królewskiej Szkole Medycznej w Londynie. W czasie pracy zawodowej wykorzystywał każdą możliwość do przeprowadzania sekcji ciał zwierząt, studiował tajemnice ludzkiego ciała badając pacjentów i przeprowadzając sekcje zwłok. Te anatomiczno-porównawcze badania zaowocowały wydaniem dzieła „Badania anatomiczne ruchu serca i krwi u zwierząt”. W swym dziele obalił pogląd, że centralnym punktem układu krążenia jest wątroba. Udowodnił, że ruch krwi w naczyniach krwionośnych wywołują skurcze serca. Był pierwszym naukowcem, który przedstawił prawidłowy schemat układu krążenia.
