Jak radzić sobie z niepełnosprawnym dzieckiem
Niepełnosprawność jest bardzo dokuczliwa dla wszystkich. Nie jest tu mowa jedynie o poszkodowanym, ale także o jego najbliższych oraz wszystkich ludziach, którym na nim zależy. Dorosły człowiek, pomimo swojej rozwiniętej psychiki oraz tego, że teoretycznie powinien rozumieć dużo rzeczy, często nie umie się pogodzić z niepełnosprawnością, która mu się przydarzyła. Wydawałoby się więc, że gdy w takiej samej sytuacji stają dzieci, pogodzenie się z losem i chęć do dalszego życia jeszcze trudniejsza do uzyskania. Jednak okazuje się, że nie koniecznie. Dzieci szybciej przyzwyczajają się do nowych sytuacji. Chociaż oczywiście strata którejś z kończyn lub zmysłów na pewno byłoby dla niego tragedią, to jednak dziecko potrafi szybciej się przystosować do takiej sytuacji niż dorosły. Jednak to nie znaczy, że dziecko nie potrzebuje pomocy kochających opiekunów oraz psychologa / pedagoga, wręcz przeciwnie. Dziecko, na które spłynęła niepełnosprawność potrzebuje dużo uczucia, ale przede wszystkim rozmowy. Należy takiemu dziecku tłumaczyć, że to nie jest ważne, że różni się od rówieśników, że najważniejsze jest jego wnętrze. Mimo to, że należy przekazać mu dużo miłości, nie można pozwolić mu się załamać ani poddawać, należy stale popychać go do jakichś nowych starań, nowych wyzwań, by mogło być możliwie jak najbardziej samodzielnie, ponieważ potrzebuje tego, zarówno by móc sobie w przyszłości poradzić w życiu, jak również dla komfortu psychicznego.
